Oslo neste

Så er dagen kommen; no står Oslo  og Norsk Borreliose Senter (NBS)  for tur. Bagen er pakka, og skoa klare. Alt på måndag startar eg med intravenøs antibiotika. Eg kan ikkje hugse kva tid sist eg var så spent. Reisefeberen har nådd uante høgder. Det er jo så mange tankar som svirrar; korleis kjem eg til å respondere på behandlinga? Kva typar antibiotika får eg? Vil eg klare å stå løpet utan å bli dårleg? Kor raskt vil endringar skje? Blir eg frisk nok til jul slik at eg bergar jobben min? Forsvinn lungeinfeksjonen før borreliaen? Kva tid kan eg gå på fjellet? Må eg ete antibiotika etter kuren er ferdig? Kva tid blir eg meg sjølv att?

Og sjølvsagt den vesle tvilen som realistar alltid har. For som med alle sjukdommar er ein aldri prisgjevne å verte friske, sjølv om ein får behandling.  Må tilstå at ein liten del av meg er redd for at eg er ein av dei. Samstundes tenkjer eg at sidan kroppen min klarte å ta imot nok cellegift og stråling til å bli kvitt lymfekreft, så skal den klare dette også. Kroppen min virkar jo til å tole det meste av påkjenningar bra; eg vart knapt dårleg av cellegift og stråling, og dette burde vere småtteri i forhold. Det skal i alle fall ikkje stå på innsatsen. Eg har trua på at dette skal gå vegen!

Eg håper dessutan at medisinen ganske raskt knekkjer borreliabakteriane så pass at eg får attende varmen i kroppen. Det er seigt no på hausten når kroppen ikkje greier å halde seg sjølv varm. I tillegg til at eg fysisk skiftar farge frå normal til gul (ser ut som eg har fått gulsott når eg blir kald), resulterte det førre helg i at eg fekk betennelse i ei skulder. For trass i tre lag ull og tjukk jakke, blei omvisninga på Norway Pelagic i Kalvåg for kald. Så no går eg litt for halv maskin igjen, fram til det går over. Eg trener framleis sykling og styrketrening, men let hang ups vere hang ups til skuldra er fin igjen. Og lange opphald i badstue er essensielt. Formen elles verkar til å vere stigande, men eg må tilstå at eg blir grådig sliten av antibiotikaen, og av at vi enno ikkje har klart å komme fram til rett dosering av stoffskiftemedisinen. Difor er eg litt som ein knørva kattunge om dagen, med hyppige blundar på sofaen. Og sjølvsagt har eg pakka ned eit stort arsenal av ullkle til mine ein til to månader i Oslo.

For å sitere Arnold'en; I'll be back! :D

Difor blir vi gåande sjuke

I dag har eg blitt intervjua av NRK Vestlandsrevyen om kor vanskeleg det er å få stilt diagnosen borreliose i det offentlege helsesystemet. Problemet i dag er at vi borreliose-pasientar  vert ein kasteball i helsesystemet, med mange utredningar og sprikande diagnoser i på dei ulike avdelingane. Mange pasientar vert truleg også både feildiagnostiserte og feilbehandla undervegs før dei eventuelt finn ut kva som feilar dei.

 Resultatet av intervjuet kan de sjå på NRK Vestlandsrevyen i kveld kl 1840.

Om du trykkjer HER kan du sjå innslaget:

Glad i barmen; no blir det nål i armen!

Det er så eg får lyst til å rope høgt hurra! I dag fekk eg nemleg vite at eg endeleg har fått time til intravenøs antibiotikabehandling ved Norsk Borreliose Senter i Oslo.  Måndag 2. oktober blir det nål i armen, og eit kjempesteg i rett retning; nemleg å verte frisk. Med intravenøs antibiotika, så blir behandlingstida for borreliainfeksjonen  som har sett meg ut av spel i nærare to år, drastisk redusert. Dermed har eg ein reell sjanse til å vere attende på jobb til jul, om eg er heldig. Og det vel eg å tru at eg er.

For trass i borrelia og andre coinfeksjonar, så er eg utruleg heldig som har fantastiske foreldre som støttar meg! Det er dei som sponsar behandlinga mi i Oslo, sidan denne ikkje vert dekka av det offentlege. Eg er så takksam for at eg har desse to i ryggen. Utan dei ville eg jo ikkje hatt råd til å ta denne snarvegen i behandlinga; då måtte eg nok ha knaska antibiotika lengje, og risikert at eg kunne ha mista jobben om eg ikkje vart frisk att i tide.

Sidan det er ei rimeleg dyr behandling, skal eg no ut på "legd" i Oslo medan behandlinga står på. Eg føler meg utruleg priviligert som har så gode vener i Oslo som opner både dør og hjartedør, og let meg bu hjå dei til behandlinga er over. 

Det er kanskje det einaste positive med å vere sjuk; det er då du ser kven som er ekte vener, og du kjem mykje nærare både vener og familie. Eg er så enormt glad i dykk! :D

Renessanse for gammal middagsrett

Noko av det beste med sommaren og hausten, er alle dei gode grønsakene som berre ventar på å bli til velsmakande måltid. Dette er absolutt tida for å fråtse i grønsaker!

Sidan det er litt begrensa kva vi borrelia- og stoffskifte pasientar kan ete, har eg i den  siste tida eksperimentert ein del på kjøkkenet. No har eg modifisert ein  gammal slager, nemleg kålrullettar til å passe til dietten. Den har eg laga i to ulike variantar, med kyllingfyll og med torsk-og pestofyll. Sunt, kjapt og billeg. Hurra!

Det må også nemnast at sjølv om vi stoffskiftepasientar eigentleg ikkje skal ete kål, så går dessee rettane fint fordi kåla- og dermed goitrogenane er kokt og uskadeleggjorde.. ;)
 

Kålrullettar med torsk, purre og pesto. 

Denne retten oppstod som eit lite eksperiment på kjøkkenet. Så om du skal lage mat til fleire, må du nok gonge opp oppskrifta.  Dette gav omlag fem kålrullettar, og ei fiskekarbonade.

Eg brukte:

ca 125 gram torskefilet
1 egg
fem omganger med saltkverna (hehe)
1/8 tsk økologisk cayennepepper
2 store tsk med økologisk pesto
fire cm med økologisk purre

5 økologiske kålblad

1 liter vatn med 1 økologisk grønsaksbuljongterning

Skjær torskefileten og purren i små bitar. Ha desse saman med dei øvrige ingrediensane i kjøkkenmaskina eller som her; i stavmiskaren. Køyr til ei seig masse (det var omlag her eg kom fram til at kanskje eg skulle auke den eine teskeia med pesto til to, og det funka bra) ;

Ta kålblada forsiktig av kålhovudet, slik at det ikkje blir sprekkar i blada. Eit triks er å skjere av stilken i enden først, då kan du løysne kålbladet frå begge endar. Skyll godt.

Kok så opp vatnet med buljongterningen i ein stor kjele.

Ha i eitt kålblad i det kokande vatnet i slengen. Pølseklype eller spisepinnar er forresten fine reiskapar til å manøvrere glovarm kål.

Kok kålbladet i ca 1 minutt, eller til det blir "medgjerleg". Plukk opp kålbladet, og legg så ei spiseskei med farse på tuppen av kålbladet, og pakk dette godt inn i retning av stilken. (Ps: om stilken er uregjerleg, så går det an å skjere vekk litt av enden på bladet. Eg gjorde dette på nokre av dei største og stivaste blada.)

Legg så kålrulletten med skøyten ned, anten i ei form eller i ein kjele.

 Eg brukte ei form, og la alle rullane så tett saman som eg klarte. Deretter helte eg over den kokande buljongen, og intensjonen var å koke  kålrulettane i ovnen i ca ti-femten minutt. Men så har det seg slik at når fisk blir varma, så blir vatnet fort litt grumsete. Det var omlag då den svoltne kokken fekk lettare panikk, og etter ei  tirade som sikkert kunne ha påkalla både fanden og demonar, fiska kålrulettane opp  sporenstreks og la dei i panne med grønsaksbuljong. (Bergast det som bergast kan, osb!) 
Deretter blei dei kokt i fem minutt

Resultatet vart upåklageleg. Her har eg servert med friske grønsaker som tomat, papirka, selleri og agurk. 

Det litt skumle nederst til venstre i biletet, som liknar på ein frosk men som ikkje er det (!) er restane den ovnsbakt fiskekarbonada (laga av samme farsen som kålrulettane) dandert på rawfood-kjeks. Det får vi komme tilbake til seinare. ;)




Om ein er kjøthungrig, kan ein lage denne varianten:

 

 Kålrullettar med kylling:

1 pakke kyllingkjøtdeig,
1/2 økologisk raudlauk, ikkje av dei største
1 1/2 ts havsalt
1/4 ts kvit pepar, økologisk
1/4 ts malt ingefær, økologisk
1/4 ts malt muskat, økologisk
 1 økologisk egg

ca 12-16 blad spisskål eller hovudkål

1 liter vatn med ein terning økologisk kyllingbuljong.

Server med: økologisk ris (eg brukte tricolor, sidan denne har færre carbohydratar enn kvit ris)  og ostegratinert blomkål.
(Gjestar som kan ete karbohydratrik kost, vil kanskje setje pris på kokt potet, gulrot og tomatsaus til.)


Bland kyllingkjøtdeiga med krydder og egg til dette blir ein seig farse. Bruk gjerne kjøkkenmasking, det sparer hender og tid.

Kok så opp vatnet med buljongterningen.

Ha i eitt kålblad i det kokande vatnet i slengen. Kok det i ca 1 minutt, eller til dei blir så mjuke at du greier å rulle dei saman. Ta så ei spiseskei med farse på kålbladet, og pakk dette inn.

Legg så kålrulletten med skøyten ned, anten i ei form eller i ein kjele. Eg brukte ein kjele, og la alle rullane så tett saman som eg klarte. Deretter helte eg over det kokande buljongenvatnet som eg kokte kålen i, og kokte  kålrulettane i ca femten minutt.

Desse vart dessverre fortert før eg fekk tatt bilete av dei, men har du sett bileta over så skjønnar du teikninga.. :D

Du blir det du et

I det daglege tenkjer ein  kanskje ikkje over kor viktig maten ein et er for at ein skal fungere best mogeleg. Like fullt går det føre seg ein kontinuerleg prosess inne i deg med både fornying, reparasjonar og utskifting av celler i kroppen. Til dette treng kroppen atoma som er i maten vi et. Kroppen tek til dømes protein frå ein kylling, og bruker dette til å fylle opp dine proteinlager. Det er difor ikkje likegylding kva type mat du puttar i deg, for ulike matvarer har ulik ernæringsmessig kvalitet. I tillegg er det også viktig for helsa di korleis maten er dyrka.

For det speler ei rolle kva som har skjedd med maten før den hamnar i butikken. I hyllene kan kanskje ffrukta og grønsakene sjå friske og sunne ut, og det er lett å tru at dei faktisk er det. Men det ein ikkje ser, er sprøytemidlane som produsentane har dynka grønskene i for at dei skal stå imot insekt, parasittar, regn og halde seg lengje, og dermed gje større profitt.

Tilbake sit forbrukarar med undersøkingar som viser at anna kvar frukt/grønsak/korn innheld sprøytemiddel. (sjå HER) Eller at matvarene er meir næringsfattige enn kva dei var før, som følgje av måten dei er dyrka på. (Sjå HER) eller rett og slett ikkje inneheld det produsentane seier at maten skal innehalde:

 (Dersom du vil lese saka om matbløffen, får du det om du trykkjer HER: )

 Ein trygg veg til god helse

Sjølvsagt finst det unntak. Og det kjem under "økologiske matvarer". Mat som er økologisk dyrka og debio-godkjend, er nemleg frie for sprøytemiddel og skadelege stoff. Ved å kjøpe mat som er økologisk, og lage maten frå grunnen av, gjer du deg sjølv ei av dei største tenestene du kan gjere. På denne måten får du i deg alle dei stoffa kroppen din treng for å fungere optimalt, utan at du får i deg plantevernstoff og miljøgifter som kan skade helsa di, eller ungane du kanskje har tenkt å lage i framtida. Det er dessverre slik at ein del miljøgifter blir verande i kroppen når du først har fått dei i deg. Ein del av desse vert også overført til foster gjennom blodet og morkaka. (Dioksiner, PCB etc).
Eit anna argument for økologiske matvarer, er du ved å kjøpe desse også er med på å støtte opp om eit bærekraftig jordbruk, som sikrar at jordsmonnet ikkje vert utarma. (Les meir HER)

For å få ei god helse, meiner eg at det utan tvil beste er å kjøpe økologiske matvarer, både frukt og grønt, så vel som korn og mjøltypar. I tillegg er det viktig at ein lagar maten sjølv, og held seg unna ferdigprodukt. Berre på denne måten kan ein ha kontroll med kva ein faktisk får i seg. Eg trur også at dette er eit viktig steg for samfunnet om ein skal få bukt med den aukande fedmeepidemien som brer om seg i verda, og som middel i kampen for mot livsstilsjukdommar som diabetes og kreft.

 No tek også ein overlegen Berit Nordstrand bladet frå munnen, og åtvarer i Aftenbladet.no om at dagens inntak av halvfabrikert mat gjer oss både overernærte og underernærte samstundes:
 – Fordi det som oftest inneholder masse tilsetningsstoffer og har lite næringsinnhold i forhold til volum. Vi blir overfôret samtidig som at vi blir underernært. Ta krydderblandingen i Mr. Lee-nudler for eksempel. Den inneholder natriumglutamat, som man har påvist at dreper hjerneceller hos forsøksdyr. Halvfabrikata inneholder syntetiske fettsyrer i stedet for omega 3, transfett, palmeolje, raffinert stivelse og sukker, syntetiske vitaminer som kroppen ikke klarer å ta opp, lite antioksidanter og altfor mye salt, seir Nordstrand til Aftenposten, og ramser vidare opp kva effektar eit slikt kosthald kan ha for helsa:
– Astma, eksem, søvnforstyrrelser, uro, energiløshet, konsentrasjonsvansker, depresjon, angst og dårlig hukommelse. Hadde folk visst hva denne maten gjør med helsen deres, hadde de ikke spist den. Og hadde folk visst hvor viktig det er å ta to til fire spiseskjeer tran om dagen, så hadde de gjort det seier ho til .nettstaden

Aggresiv marknadsføring av junk

I dag er det nemleg slik at butikkane er fulle av varer som det er størst mogeleg profitt på. Dette er typisk brus- og juiceprodukt, snacks, fastfood og halvfabrikat. Når produsentane ønskjer at vi skal ete mest mogeleg av desse matvarene, er det ikkje fordi det er sunt for oss, men fordi dette er meir lønsamt for produsentane.

I USA , som fører an i utviklinga, vert det kvart femte år delt ut rundt 45 billionar dollar i støtteordningar til bønder som dyrkar mais, korn og soya. Dette gjer det billegare for bøndene å produsere desse varene enn om ein vel å produsere grønsaker; Ved sal av brus (som inneheld mykje cornsirup), er det ein profitt på 90 prosent, medan ein berre får 10 prosent profitt på produksjon av grønsaker.
Ei anna side av saka, er at det i 2010 vart brukt 12 billionar dollar for å reklamere for nettopp fastfood og brus m.m.  Av desse gjekk 4 billionar dollar til å reklamere for fastfood restaurantar. Då er det kanskje ikkje så rart at berre knappe 2 prosent av USA sitt jordbruksareal går med til å dyrke frukt og grønsaker.(Kjelde: Dokumentaren: Weight of the nation:challenges, sjå under)

For å sitere seniorrådgjevar David Wallinga  (MD, MPA) i forsknings, mat og helseinstituttet for jordbruk og handelspolitikk i USA:

"Landbrukspolitikken i USA stimulerer bøndene til overproduksjon av akkurat dei varene som folket et for mykje av og utviklar fedme av".

Resultatet i USA er ein omfattande fedmepidemi, der rundt 68,8 prosent av vaksne amerikanarar lir av overvekt eller fedme. Dessverre står det ikkje stort betre til for borna i USA; også der er så mange overvektige/fedme, at dette er den første generasjonen i moderne tid som er spådd kortare levealder enn foreldra sine fom følgje av risikoen for livsstilsjukdommar som følgjer med overvekta/fedmen. (Kjelde; Weight of the nation, children in crisis).

Verstingen Monsanto

Om du likevel er i tvil om kor viktig det er å velje økologiske, anbefaler eg å sjå dokumentaren som eg har lagt inn under, The world according Monsanto. Den absolutt verd å sjå. Denne dokumentaren handlar om Monsanto, selskapet som lagar verdas mest selde ugrasmiddel, Roundup.

Trass i at selskapet sjølv i ei årrekkje har hevda at dette middelet er ufarleg og bionedbrytbart, kan ein i denne filmen sjå korleis Roundup faktisk skadar jorda, og også kan medføre helseskade for dei som et mat som er spreia med dette eller på andre måtar kjem i kontakt med stoffet.
Professer Robert Belli ved det franske nasjonalsenteret for vitenskapleg forsking (CNRS) kan fortelje at Roundop øydelegg mekanismen som kontrollerer celledeling, og middelet framprovoserer første steget (ustabil celledeling), noko som kan leie til kreft. Dosane som vart testa, var langt under det vanlege folk bruker.
Eit tankevekkande faktum frå filmen er at etter du har spreiia eit område med Roundup, så er berre 2 prosent av stoffet vekke etter 28 dagar. Noko å tenkje på før du vurderer å ete mat som er sprøytt med dette, eller før du let ungar og dyr leike i hagen. Dette er også grunnen til at franske styresmakter tvinga Roundup til å endre marknadsføringa av produktet som bionedbrytbart.

Genmodifiserte soyabønner og mais

Det er ikkje berre som kjemikalieprodusent Monsanto er kjend. Dette selskapet står også bak Monsanto Roundop Ready Soy Beans, ein genmonifisert organisme (GMO) som har fått eit motstandsdyktig gen mot Roundup modifisert inn i DNA-et sitt. Formålet med dette er at bøndene kan sprøyte store mengder Roundup på åkrane slik at berre ugraset døyr og ikkje soyabønnene. Sidan vert desse bønnene nytta som menneskemat og som dyrefor, og er ein av grunnane til at fastfood-mat er så billeg i USA.

 I filmen kan du også sjå forskarar sin skepsis til Monsanto sine Roundup ready soybeans, og den skjetne kampen Monsanto fører for å kneble kritiske forskarar gjennom personforfølging og svertekampanjar. Ein annan ting er at ein får kjennskap ved nokre av skuggesidene  dette selskapet, som har æra av å vere svartelista av vårt eige oljefond. Monsanto tek  nemleg patent på frø, og fører søksmål mot bønder som tek vare på frø, eller som har fått ulisensierte plantevekstrar i åkrane sine. India opplever til dømes ei bølgje av auka gjeld og sjølvmord blant bønder som har byrja å kjøpe frø av Monsanto.Og landa i Latin-Amerika som vert rekna som verdas lager for ulike naturlege maissortar opplever at Monsanto fører ein skjeten kamp for å få spreidd den genmodifiserte maisen sin i desse landa.

 

Du et genmodifisert mat - utan å vite det

I USA, Canada, Brasil, Argentina og Kina har dyrkinga av genmodifiserte plantar som soya, mais og bommull i stor grad overtatt for dei naturlegeartane. Sjølv om det i utgangspunktet er forbode med GMO i Europa, vert det stadig opna for dyrking og import av fleire artar. I Norge er dei to offisielle utredningsinstitusjonane for GMO usamde i om GMO er sunne og bærekraftige produkt.GenØk (senter for biosikkerhet) åtdarer mot GMO medan enkelte i Mattilsyneter positive til GMO.
Til no har ingen reine GMO-produkt blitt godkjende i Noreg, men det er verd å merke seg at det har blitt vanleg med genmodifiserte innhaldsstoff i norske matvarer. Årsaka til dette er at om ein held seg under grensa på 0.9 prosent genmodifisert innhald, så slepp ein unna å merke produktet som genmodifisert. I den samanheng lyt ein sjå med eit kritisk blikk på at 60% av all soya i verda har fått endra arvestoffet sitt ved hjelp av genteknologi. Soya vert seld som matolje, mjølk og mjøl, og som erstatning for kjøt. Nær 70% av all ferdiglaga mat inneholder difor ein  eller anna soyabasert ingrediens, og havnar slik på kjøkkenbordet ditt utan at du får vite om det. (Kjelde: Wikipedia)

Forskarane er i dag usamde om både kva verknadane er for oss menneske og dyr om vi et genmodifisert mat, og kva følgjer genmodifiserte plantar har å på jordsmonn, artsrikdom og bærekraftig utvikling. Eg meiner at vi som forbrukarar har ei plikt til å seie klårt og tydeleg ifrå om at vi ikkje ønskjer genmodifiserte matvarer, når det ikkje er slege fast med 110 prosent sikkerheit at desse ikkje skader menneske, dyr eller miljø. Det tryggaste då er å kjøpe økologisk mat med Debiomerket; Då er du trygg på at du ikkje får i deg verken plantevernstoff, eller genmodifisert mat. Den makta vi som forbrukarar har når vi kvar dag "stemmer over matvarer i butikken", er sterk og må ikkje undervurderast. Om vi som forbrukarar ikkje kjøper varene, vil dei heller ikkje overleve i butikkhyllene.

Så er spørsmålet; kva skal DU ete i morgon?



Her er også ved ein link til ein annan dokumentar som viser kor viktig eit reint kosthald er for helsa:

FOOD MATTERS


SEEDS OF FREEDOM:  harts the story of seed from its roots at the heart of traditional, diversity rich farming systems across the world, to being transformed into a powerful commodity, used to monopolise the global food system.

Dårleg journalistisk handverk, FBI

I går sende NRK eit innslag i programmet FBI om borreliabehandling i Noreg, nærare bestemt ved Norsk borreliose senter (NBS). Sjølv er eg pasient ved dette senteret, og eg er absolutt IKKJE imponert over den journalistiske kvaliteten på innslaget som eg meiner heldt eit skremmande lågt nivå.
 Innslaget hadde fleire alvorlege manglar, som eg meiner også bryt med pressa sitt eige regelverk, nemleg Ver varsam-plakakten:

3.2  Ver kritisk i valet av kjelder, og kontroller at opplysningar som blir gitt er korrekte.

For det første er vinklinga på innslaget så spissa og foreinkla, at det som kjem fram i høve testane som vert tekne ved Norsk borreliose senter rett og slett er feilaktig, og kan skade legen så vel som klinikken sitt faglege renome. I innslaget får sjåarane inntrykk av at NBS berre testar borrelia gjennom testane CD57+ og LTT. Dette er ikkje riktig; i tillegg vert vi også testa med Western blot. Det er heller ikkje testane åleine som avgjer om du får diagnosen kronisk borreliose; det er ei samla vurdering av både testane og ei omfattande klinisk undersøking, noko som ikkje kjem fram i innslaget.  

Vidare synest eg at det er underleg at FBI let direktør for Helsetilsynet Lars E. Hansen stå som fastit på kva som er riktig behandling i høve borreliose, når det er så stor fagleg usjemje om dette internasjonalt. Etter mi meining, gjer FBI seg her til eit mikrofonstativ det offentlege helsesystemet sidan dei ikkje lukkast i å stille dei kritiske spørsmåla til Helsetilsynet om behandlinga som pasientane får i det offentlege, og som vi opplever som for dårleg, noko som bryt med punkt 3.2 i VVP:

 3.2  Ver kritisk i valet av kjelder, og kontroller at opplysningar som blir gitt er korrekte. Det er god presseskikk å arbeide for breidde og relevans i kjeldevalet.

Innslaget manglar også fagleg fundering i kva som ligg bak dei ulike behandlingsmetodane. Berre ved hjelp eit par tastetrykk på nettet kunne FBI lett ha funne eit vell av andre kjelder og forskingsresultat til informasjon om korleis pasientar som har kronisk borrelia vert friske eller betre av langvarig antibiotikabehandling anten gjennom private aktørar i Noreg, eller som helseflyktningar i utlandet.

Men det verka som om FBI ikkje var interessert i å fortelje historia til alle oss som vert betre av, og friske (!) av langvarig antibiotikabehandling. For kvar var alle pasientane som har blitt heilt friske eller betre av behandlinga? Dei var totalt fråverande. I staden tok FBI med eit lite klipp av ein elleve år gammal gut som får langvarig antibiotikabehandling, og som ved hjelp av behandlinga kunne fortelje at han  har kvitta seg med rullestolen. Litt etter får ein harmdirrande direktør for Helsetilsynet slå fast at denne behandlinga kan ein dø av. Dette meiner eg er å stille eit born i ein belastande situasjon, noko som bryt med VVP sitt punkt 4.8:

 4.8  Når barn vert omtalte, er det god presseskikk å ta omsyn til kva konsekvensar medieomtalen kan få for barnet.

Direktøren for helsetilsynet oppmodar så pasientar til å klage inn NBS slik at dei kan få stengt klinikken. Den andre pasienten som er intervjua i programmet, fortel at han vart frisk før han fekk tilbakefall. Men han bar likevel ikkje nag til NBS, berre til det norske helsesystemet som ikkje maktar å finne ei behandling som får folk friske. Det er verd å merke seg.


Eg meiner også at FBI har svikta eit av samfunnsoppgåvene til pressa, nemleg punkt 1.5

 1.5  Pressa har til oppgåve å verne enkeltmenneske og grupper mot overgrep eller forsømming frå offentlege styresmakter og institusjonar, private føretak eller andre.

Ein skulle tru at det var i FBI si interesse å undersøkje kvifor borreliosepasientar i dag vert forsømt i det offentleg helsesystemet, og ikkje gå inn for å rive vekk eit av dei få tilboda vi faktisk har under forbrukarjournalistikken si fane. For behandlinga av borreliosepasientar i det norske helsesystemet held i dag ikkje mål. Både testane og kunnskapen om borreliabakterien i det offentlege helsevesenet er for dårleg. Ingen av testane kan i dag med 100prosent sikkerheit slå fast borrelia, og sjansen er stor for at ein får falske negative svar på prøvene. Også falske positive svar kan forekomme. Økonomi er dessverre også avgjerande for kva testar pasientane ved norske sjukehus vert tilbydde. Dette er grunnen til at at pasientar som higrar etter å komme attende i arbeid, søkjer hjelp hjå Norsk Borreliose Senter. Per i dag er dette ein av få stader i Noreg der vi opplever å få hjelp som faktisk fungerer.   FBI nemner heller ikkje at det samme offentlege helsevesenet som kritiserer NBS langvarig antibiotikabehandling også gjev langvarig sjølve (trass i at dei meiner det kan vere dødeleg) i form av antibiotikabehandling mot til dømes kviser..

Hadde FBI teke seg bryet med å kontakte til dømes sjukehuset i Augsburg eller i det minste lese nokre forskingsresultat frå vår eigen Øystein Brorson, eller dr. Burrascano, ville dei ha funne ut at at borreliabakterien er spesiell ved at den kan kapsle seg inn i cysteformer, noko som gjer at det er vanskeleg å kjekkje den med dei korte antibiotikakurane som vert tilbydd i det offentlege i dag. Tvert om må langvarige breispektra antibiotikakurar til, og sjølv då kan det vere vanskeleg å få bukt med den motstandsdyktige borreliabakterien som har fått tilnamnet den store imitatoren. Denne bakterien har nemleg evna til å etterlikne andre sjukdommar, slik at det er vanskeleg å finne ut kva som eigentleg feilar ein. FBI burde også ha i bakhovudet at sjølv om ein får behandling for ein sjukdom, er det inga naturlov som seier at ein då skal bli friske - sjølv om ein har betalt behandlinga av eiga lomme. Heller ikkje kreftbehandling fungerer i alle tilfeller. 

 Om Helsetilsynet når målet sitt om å komme i kontakt med misnøgde pasientar gjennom FBI slik at dei får  lagt ned Norsk Borreliose Senter, håper eg inderleg at nokon pussar støvet av  straffelova § 246 og §247 om æreskreinkingar og tek FBI til retten. Grunnen til det er at programmet freistar å så tvil om den faglege kompetansen ved NBS, trass i eit svakt faktagrunnlag i innslaget. Dette kan vere fatalt for oss pasientar.

§ 246. Den som rettsstridig ved ord eller handling krenker en annens æresfølelse eller som medvirker dertil, straffes med bøter eller med fengsel inntil 6 måneder.

§ 247. Den som i ord eller handling optrer på en måte som er egnet til å skade en annens gode navn og rykte eller til å utsette ham for hat, ringeakt eller tap av den for hans stilling eller næring fornødne tillit, eller som medvirker dertil, straffes med bøter eller med fengsel inntil 1 år.

For om behandlingstilbodet ved NBS vert lagd ned, risikerer vi som er pasientar der at borreliabakterien vi har i blodet vert resistent for behandling. Dette vil då medføre at dei som ikkje har råd til å reise på behandling i utlandet misser sjansen vi har til å verte friske og komme oss i arbeid att. Då får det heller vere at Luneng for augeblikket ikkje har lagt fram statistikk. Det får han få orden på snarast. Ein ting er i alle fall sikkert: Vert borreliapasientane overlatne til oss sjølve, blir det til ikkje-liv i smerter og sjukdom. Det er ingen tente med.


Etter mitt syn har FBI både skusla vekk ein god sjanse til å belyse eit viktig tema og utført slett jorunalistisk handverk- Eg seier meg hjartens einig med Veronica Zimmer sin kommentar på FBI si heimeside på facebook;

-Fatter ikke hvordan dere makter å skusle bort sjansen til å belyse en så viktig sak som "forbrukerens kamp mot flåttbårne sykdommer" på den platte måten dere klarte i dag. Hadde dere enda våget å stille de viktige spørsmålene. Hvor blir det av retningslinjene? Hvilke konsekvenser har det for pasientene å ikke få stillet en riktig diagnose? Hvilke konsekvenser har det for omgivelsene og samfunnet i sin helhet? Hvordan ser bildet ut i resten av verden? Hva sier forskningen? Jeg registrerer at dere er et produkt av vår tid med en lav grad av kunnskapsorientering, men med stor underholdningsfaktor. Ønsker meg av hele mitt hjerte at dere snart dreier fra forbrukerrettigheter til forbrukeransvar. For det er det disse pasientene tar - de tar sitt forbrukeransvar. Og de er pionerer, det vil historien vise. You are so busted!

Innslaget kan du sjå om du trykkjer på denne linken. Slik introduserer FBI innslaget på sine sider: "Alle oppslagene om den farlige flåtten skaper frykt i befolkningen. Private aktører skor seg på angsten og tjener på å tilby dyre behandlingsopplegg."

Som eit lite aporos til kva som kan skje med forsking og behandling innan medisinen dersom legar i det offentlege får la det gå personleg prestisje i å hindre ny kunnskap, anbefaler eg å lese føreordet til  "Og så må du ikke stille spørsmål" av Per Egil Hegge. LES HER , og gjere deg opp di eiga meining om ikkje historia gjentek seg no.

Sesongjuster stoffskiftemedisinen din

Det har blitt ei stund sidan siste innlegg. Årsaka til det er enkel; hausten er kommen! Det er kanskje ikkje heilt innlysande, men samanhengen her er at stoffskifteverdiane vert påverka av kulde. Etter ein utruleg sommar med jamnt over aukande stigning i både form og humør, var det litt trasig å oppdage at eg ein dag plutseleg byrja å verke i sener i armane igjen og verte meir utmatta att. I tillegg byrja eg å verte unormalt kald på hud og ledd, og generelt frostig. Berre ein liten spasertur frå fysioterapeuten til butikken på under to minutt fekk fingrane mine til å verte gule og iskalde, type likfingrar.

 Det var ærleg tala ein aldri så liten nedtur, og eg frykta at antibiotikaen mot borreliaen kanskje ikkje verka lenger. Men så las eg i boka; "Living well with hypothyroidism - what your doctor doesn't tell you.. that you need to know" at det med stor sannyn berre er stoffskiftet som speler meg eit puss; Der peikar forfattarane nemleg på at ein må følgje stoffskifteverdiane nøye i høve årstidene. "Research shows, however, that TSH naturally rises during colder months and drops to low normal or even hyperthyroid levels in the warmest months. [..]
 Mange har nemleg behov for meir Levaxin om hausten og vinteren enn om sommaren, nettopp fordi kroppen naturleg produserer meir stoffskiftehormon om sommaren.

Om ein ikkje justerer etter årstid, kan ein oppleve at ein får symptom på høgt stoffskifte om sommaren, og forverring av lågt stoffskifte om vinteren: "Most, however, are not aware of this sesonal fluctuation, and patiens suffer worsening hypothyroidism symptoms during cold winter months, and hyperthyroidism symptoms during warmer months due to slight overdoseage." (Shomon, s 75-76)

Heldigvis har eg ei god mormor som veit botemiddel for kalde fingrar; nemleg heimestrikka ullvottar og ullabbar. Ei venninne av mor mi strikkar også handleddvarmar i ull. :) Sidan vi har bikka september, er det vel på tide å pakke seg inn att.

Det er ikkje berre årstidene som kan verke inn på behovet for stoffskiftemedisin. I tillegg kan ein også etter den første perioden med stoffskiftemedisin kunne oppleve at den misser effekten; dette er eit teikn på at kroppen rett og slett treng meir stoffskiftemedisin. Difor skal eg ta nye stoffskifteprøver ein av dei første dagane.. Eg trur at eg kjem til å auke opp dosen Levaxin med 20mg pr dag same dag som eg har tatt prøvene, med mindre legen ringer og seier at dette ikkje er tilrådeleg. Eg reknar uansett ikkje med at legen er usamd; for når ein går med for lite thyroxin i kroppen, så blir dette nesten som å køyre bil med svært lite, eller utan olje. Då gjeld det å få fylt på att olje så raskt som mogeleg, for å hindre at motoren vert øydelagd. På same måte vil eg difor prøve å få justert opp riktig dose medisin så fort som råd, slik at eg unngår skader og betennelsar på sener. Dette vert ikkje mindre viktig av at borrelia-bakterien fører til at kroppen ikkje greier å reparere seg sjølv like godt om skader oppstår. Ein senebetennelse kan difor verte eit omfattande prosjekt å verte kvitt.

Eit lite apropos i høve stoffskiftemedisin; Ikkje alle legar opplyser om kor viktig det er at du tek Levaxin (eller anna type stoffskiftemedisin) i god tid før du fyller mat i magen. Ideelt sett bør du ta medisinen 30-60 minutt før du et frukost. Dette fordi medisinen vert betre teken opp i systemet om du tek den på fastande mage. (Thyroid power, 10 steps to total health. (Shames, m.fl).
Om ein tek medisinen saman med mat, kan maten også hindre kroppen i å ta opp medisinen ved at ein får ulik syresamansetning i magesekken. (Shomon, s 69)
(Eg vart forresten tipsa av ein stoffskifteekspert om å vente med å ta kosttilskot til eit par timar etter at eg tek Levaxin, slik at den ikkje vert påverka av desse. P-piller kan dessutan svekkje verknaden av Levaxin).